अलीकडेच नवी महाराष्ट्र सदन येथे पार पडलेल्या खाद्य महोत्सवाला मिळालेला उत्स्फूर्त प्रतिसाद आणि कौतुक मनाला समाधान देऊन गेला. दिल्लीकरांनी मनापासून आस्वाद घेतलेला अस्सल महाराष्ट्रीयन स्वाद, आणि उमेदच्या स्वयं-सहायता गटांतील महिलांच्या चेहऱ्यावर दिसलेले समाधान—या दोन्हींचा सुंदर संगम म्हणजे हा महोत्सव.
मात्र या सगळ्यापेक्षा अधिक भावलेली गोष्ट म्हणजे निमित्त होण्याची भावना.
उमेदमधील स्वयं-सहायता गटांशी असलेले माझे भावनिक नाते या संपूर्ण उपक्रमामागील खरी प्रेरणा ठरले. या महिला केवळ चविष्ट पदार्थ बनवत नव्हत्या, तर त्या त्यांच्या स्वाभिमानाची, मेहनतीची आणि आत्मनिर्भरतेची चव प्रत्येक घासात उतरवत होत्या. त्यांच्या हातच्या अन्नात केवळ मसाले नव्हते, तर संघर्ष, आशा आणि आत्मविश्वास मिसळलेला होता.
दिल्लीकरांसाठी हा महोत्सव एक खाद्यअनुभव ठरला; तर या महिलांसाठी तो केवळ व्यवसाय नव्हता, तर स्वतःच्या क्षमतेवर मिळवलेला विश्वास होता. चांगली विक्री, मिळालेले कौतुक, आणि “आपण काहीतरी साध्य केले” ही भावना—हे सर्व त्यांच्या डोळ्यांत स्पष्ट दिसत होते. हा खरा विन-विन क्षण होता.
या साऱ्या प्रवासात मला जे समाधान मिळाले, ते कोणत्याही औपचारिक कौतुकापेक्षा मोठे होते. एखाद्या चांगल्या उपक्रमाचे सूत्रधार होणे नव्हे, तर त्याचा निमित्त होणे—ही भावना फार वेगळी असते. आपण केंद्रस्थानी नसतो, तरीही काहीतरी सुंदर घडण्यामागे आपली छोटीशी भूमिका असते. हीच भूमिका मनाला शांतता देते.
कधी कधी आपण मोठे बदल घडवतो असे नाही, पण एखाद्या बदलाच्या वाटेवरचा पहिला टप्पा ठरतो. आणि तेवढेच पुरेसे असते.
या खाद्य महोत्सवाने मला पुन्हा एकदा शिकवले—समाधान हे यशाच्या आकड्यांत नसते, तर इतरांच्या यशात आपला वाटा असल्याच्या भावनेत असते.
निमित्त होण्याचे समाधान शब्दांत मावणारे नाही, पण मनात खोलवर रुजणारे नक्कीच आहे.
आर. विमला, भा.प्र.से.
निवासी आयुक्त & सचिव,
महाराष्ट्र शासन
दिल्ली
No comments:
Post a Comment